برخی در قامت دفاع از او برآمدند و شرایط کنونی و فضای بسته سیاست را عامل انتخاب‌ها دانستند، برخی هم در مواجهه سخت با کابینه، نقد زودهنگام پزشکیان را وسط کشیدند. در نگاه کلی هر دو گروه حرف‌های مهمی برای گفتن دارند، اما آنچه که بیش از همه افکارعمومی را در تردید و نقد گذاشته، این سوال مهم است که آیا پزشکیان با ترکیب ارسالی به مجلس می‌تواند کاری از پیش ببرد یا در ادامه راه با رویگردانی مردم و هوادارانش مواجه خواهد شد؟ روز گذشته هم در فضای مجازی و هم در سایت‌ها و خبرگزاری تحلیل‌های شخصی و تجربیات سیاسی برخی مورد توجه قرار گرفت. عده‌ای گفته‌اند که هر کدام از ما جای پزشکیان بودیم ، نمی‌توانستیم تصمیمات بهتر بگیریم. استدلالی که احمد مازنی درباره کابینه پیشنهادی مطرح کرده است. مازنی در گفتگو با نامه نیوز درباره ترکیب وزرای پیشنهادی گفته: آقای پزشکیان در انتخابات شعارهای کیفی داد که شاید برخی فکر کنند شعارهای کیفی قابل اندازگیری نیستند اما قطعا براساس همان نهج البلاغه، مفاهیم کیفی قابل اندازگیری است. مثلا بزرگترین وعده رئیس جمهور به مردم آن بود که هیچ گاه دروغ نخواهد گفت، بر همین اساس از حالا مردم با شاخص های روشن و عینی بررسی و رصد می کنند تا ببینند تا چه مقدار این وعده محقق می شود.
پزشکیان با مردم حرف بزند
وی با اشاره به انتصابات معاونان و انتخاب وزرای پیشنهادی رئیس جمهور افزود: در وضعیتی که ما احزاب قوی نداریم، کمیته ها و کارگروه هایی ذیل شورای راهبری انتقالی دولت تشکیل و به مردم اعلام شد «فهرست اعضای کابینه اعم معاونان رئیس جمهور و وزرای پیشنهادی از داخل این مکانیزم بیرون می آید»، حالا این سئوال پیش می آید که انتصابات و انتخاب های آقای رئیس جمهور تا چه حد منطبق با خروجی کار شورای راهبری و کمیته های آن است؟
این فعال سیاسی اصلاح طلب اظهار کرد: شاید گفته شود که ۵۰ درصد انتصابات معاونان رئیس جمهور و انتخاب وزرای پیشنهادی از مسیر شورای راهبری انجام شد، اینجا این سئوال مطرح می شود که ۵۰ درصد بقیه از چه مسیری انجام شد؟ این موضوع را باید برای مردم توضیح بدهند.
نقش شورای راهبری چه بود؟
وی با بیان اینکه تا اینجا زیر ۵۰ درصد معاونان رئیس جمهور و وزرای پیشنهادی خروجی کار شورای راهبری بود، افزود: برخی افراد عضو کمیته‌ها بودند و تا پایان نیز حضور داشتند؛ قرار هم این بود که اعضای کمیته ها برای مسئولیتی کاندیدا نشوند یا اگر نامشان مطرح شد از عضویت در کمیته استعفا دهند اما حالا بعد از اعلام اسامی اعضای کابینه(اعم از وزرا و معاونین رئیس‌جمهور ) مشخص شد که این اصل نیز رعایت نشد و برخی در کمیته تخصصی عضویت داشتند و نام شان نیز در فهرست خروجی کمیته نبود اما در نهایت از طرف رئیس جمهور برای آن مسئولیت حکم دریافت کردند.
این نماینده ادوار مجلس یادآور شد: البته همان طور که آقای ظریف گفت «حق قانونی آقای رئیس جمهور است که همکاران خود را انتخاب کند» یا به تعبیر دیگر آقای پزشکیان حق وتو دارد. این حرف درست است اما اگر به لوازم انتخاب اعضای کابینه پایبند باشیم، این واقعیت وجود دارد که رئیس جمهور می توانست شورای راهبری را تشکیل ندهد اما وقتی تشکیل داد طبعا این موضوع توقع و انتظار در جامعه ایجاد می کند و بعد مردم براساس شاخصی های علمی و عقلی میزان وفاداری ما به وعده ها را می سنجند.
شرکت سهامی سیاسی یا وفاق ملی؟
در همین حال مهدی آیتی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، نیز به «نامه‌نیوز» گفت: «کابینه آقای پزشکیان شرکت سهامی است و کاملا مشخص است که باید به هر گروه سهمی داده می‌شد؛ از اصلاح‌طلب و اصولگرایان و نزدیکان روحانی. اسم دولت را وفاق ملی گذاشته‌اند اما در واقعیت شرکت سهامی است. جناح پیروز نمی‌تواند دولت را با شرکت سهامی اداره کند و دولت باید با افرادی دولت اداره شود که دارای نظر نزدیک به رئیس‌جمهور است. وفاق ملی زمانی اتفاق می‌افتد که افراد دولت، دارای مواضع مشترک باشند. انتقاد به آقای پزشکیان این است که این سهم‌دهی‌ها ممکن است به وفاق ملی نرسد بلکه منجر به نفاق ملی شود».
آیتی گفت: «قبل از اینکه نتیجه انتخابات مشخص شود خیلی‌ها می‌گفتند که بار دیگر کلاه سر اصلاح‌طلبان رفت؛ همان کلاهی که در سال ۹۲ و در پی حمایت از آقای روحانی هم سرشان رفت. درست هم بود و حالا می‌بینیم که قرار است بخش عمده‌ای از دولت را اصولگرایان اداره کنند.»
انتظارات وتوقعات از پزشکیان
اشتباه بود
اما برخی معتقدند که پزشکیان همین بوده که هست و انتظارات از او باید تغییر کند.محمدهاشمی رفسنجانی به فرارو گفته: «آقای پزشکیان، از همان دوران تبلیغات انتخابات هم برخی مسائل را مطرح می‌کرد که نشان از تاکید ایشان بر فعالیت فراجناحی بود. ایشان مدام می‌گفتند که قرار نیست فقط با یک گروه خاص همکاری کند. صحبت‌های آقای پزشکیان عمدتا مبتنی بر لزوم همکاری با همه جریان‌ها بود. نکته دیگر این که آقای پزشکیان تاکید داشتند که با هیچ گروهی دعوایی وجود ندارد و باید همه با هم همکاری و اتفاق نظر داشته باشند. به اعتقاد من کابینه که توسط آقای پزشکیان معرفی شده است، مبتنی بر همان سخنانی است که پیش از انتخابات مطرح می‌کرد. او سعی کرده افرادی را از جناح‌های مختلف انتخاب کند تا به وعده‌ای که داده بود عمل کند.»
وی افزود: « به نظر من می‌رسد آن عده‌ای که توقعی به جز این، از آقای پزشکیان داشته اند، اشتباه کرده اند، چون آقای پزشکیان از ابتدا همین مسیر را معین کرده بود. بخشی از شرایط را نیز توسط رهبری تعیین می‌شود، اما درباره این که چگونه در نهایت آقای پزشکیان به این انتخاب‌ها رسیده اند، بحثی جداگانه است..»
اصلاح طلبان مواضع خود را شفاف بیان کنند
ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا هم به فرارو گفت: «آن چه هم اکنون بسیار مهم است، مسئله اصلاح طلبان است. در گذشته هم اینطور بوده که دوستان اصلاح‌طلب روشن عمل نکرده‌اند. معتقدم اصلاح طلبان یا باید شفاف و صریح، مسئولیت این دولت را بپذیرند یا نپذیرند. در حالت گنگ و حد وسط نمی‌توان بازی کرد. چرا که خلاف توسعه سیاسی و توسعه یافتگی سیاسی است. بالاخره اصلاح‌طلبان از آقای پزشکیان حمایت کرده‌اند. آن هم به طور کامل و همه جانبه که همه احزاب و چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب از آقای پزشکیان حمایت کرده‌اند و حالا که ایشان کابینه خود را معرفی کرده است، شروع به انتقاد از دولت و افراد کابینه کرده‌اند. پس بالاخره موضع اصلاح طلبان چیست؟ آیا مسئولیت عملکرد این دولت را می‌پذیرند یا نمی‌پذیرند؟ برای این که موضوع شفاف‌تر شود، مثالی می‌زنم. دولت اول و دوم آقای احمدی نژاد که تایید شد، اصلاح طلب‌ها تاکید داشتند که تمام مسئولیت‌های این دولت به عهده اصولگرایان است چرا که آن‌ها از احمدی نژاد حمایت کرده اند و باید مسئولیت این حمایت را هم بپذیرند. این حرف کاملا منطقی و درستی بود و صرف نظر از این که آقا واقعا اصولگرایان از احمدی نژاد حمایت همه جانبه کردند یا خیر (ّبه ویژه در دولت دوم)، اما منطق، منطق درستی بود.»
۱۴۰۳-۰۵-۲۴ ۱۳:۱۹
منو
منو
