وزیر ارتباطات موضوع حساسیتبرانگیز فیلترینگ را در پاسخ به خبرنگاران مورد نظر قرار داد و اعلام کرد پیگیری این موضوع از طیق اجماعسازی نظرات در دستور کار خواهد بود. وزیر صمت موضوع واردات خودرو و وزرای دیگرهم، هر یک مباحثی را که رنگ و وبوی وعده در مهمترین مطالبات مردم داشت، به نمایش گذاشتند. از این رو باید گفت که دولت پزشکیان نیز بر اساس وعدههای روز اول ورود کابینه به اجرا با دولتهای دیگر فرق چندانی نخواهد داشت. اما دادن شعارها تا چه اندازه با توان اجرایی دولت جدید و حیطه مسئولیت وزرا در همخوانی نتیجهگراست، سوالی است که در حال حاضر پاسخ به آن امکانپذیر نیست ودر این سطور نیز قصد پیشداوری در این زمینه نداریم. اما یک مثال برای دولت جدید دارم که ممکن است تجربه خوبی باشد. هفته گذشته خاندوزی، وزیر اقتصاد دولت سیزدهم در آخرین روزهای کاری خود در کابینه اعتراف تلخی داشت. او به صراحت اعلام کرد که با حذف ارز ترجیحی در سال ۱۴۰۱ مخالف بوده و اصرار سازمان برنامه و بودجه وقت، موجب بروز این همه نابسامانی بوده است.هنوز در خاطرم هست که در جریان تصمیم دولت سیزدهم برای برداشتن ناگهانی یارانه کالاهای اساسی تقریبا ۷۰ در صد اقتصاددانان و فعالان تشکلهای کارگری هشدار داده بودند که مردم تاب تحمل این شوکدرمانی جدید را ندارند.
حتی نامههایی از دلسوزان اقتصادی و اجتماعی به دولت ارسال شد و حتی به یاد دارم که گفته شد سازمانهای اطلاعاتی و امنیتی به دولت درباره اجرای طرح تحول اقتصادی و حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی انذار دادند که ممکن است این اقدام از ظرف تحمل مردم فقر و کمدرآمد جامعه بیشتر باشد و مشکلاتی را از این ناحیه ایجاد کند. اما دولت پاهای خود را در یک کفش گذاشته بود که باید کاری کند. این اصرار غیرکارشناسی حالا پشیمانی به بار آورده و از زبان وزیر اقتصاد دولت سیزدهم به صراحت بیان شده که باید در اصلاحات اقتصادی تابآوری مردم و همراهی آنان مد نظر باشد. گرچه مسعود پزشکیان چندین نوبت در سخنان خود گفته که نباید طرحهای دولت برای توسعه باعث له شدن فقرا شود اما باید این موضوع را مد نظر قرار داد که گاهی تحمیل شرایط از نداشتن برنامه و عملکرد خطرناکتر است. دولت سیزدهم در حالی به ورطه حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی افتاد که دو موضوع مهم در جریان بود؛ یکی فساد ناشی از رانت موجود در تخصیص این ارز و دیگری فشار منتقدان بر نداشتن برنامه. با اینکه هیچکدام از عملکردهای دولت در این زمینه به نتیجه نرسید و در مواردی نتیجه عکس نیز به دنبال داشت، اما اقدام شتابزده دولت برای اثبات خود به قیمت اعتراضات و نارضایتیهای بسیار سنگین مردم تمام شد. دولت پزشکیان این تجربه را باید چراغ راه خود کند و از این تجربیات برای پرهیز از اقدام غیرکارشناسی و اندیشیدن راهکارهای عملی متناسب با وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور استفاده کند. غیر از این باشد، تاریخ تکرار خواهد شد.
حمید میرزایی نژاد- صاحب امتیاز
